Grupa
Bakłażan
Fioletowe cudo
Bakłażan
Produkty włoskie

Wprawdzie o gustach się nie dyskutuje, ale trudno byłoby zaprzeczyć urodzie bakłażana. Jego fioletowa głębia, aksamitna miękkość świetlnych odbić na skórce sprawia, że hipnotyzuje wszystkich, którzy zbliżą się do niego, gdy rozpiera się po królewsku na włoskich straganach. Bez trudu dostępny również w Polsce, choć tu często bywa spychany do drugiej ligi, niezrozumiany w swej oryginalności. A wszystko przez jego niełatwy charakter.

 

Przygotowanie bakłażana nie należy bowiem do zadań łatwych. Taka cukinia, weźmy na to, za młodu gotowa do zjedzenia na surowo, z wiekiem wystarczy jej kilka minut w piecu lub w garnku. Wystarczy ją spróbować, a już sama podsuwa możliwe połączenia. A bakłażan niekoniecznie. Pod piękną skórką kryje się gość niepiękny, w stanie surowym nieco gumowaty. Rzucony na patelnię chłonie oliwę jak gąbka i ciężko nazwać go potem smakowitą przekąską. Trzeba wyczucia i wyobraźni, by zamienić go w króla.

 

Jego ojczyzną jest Azja, ale nam najbardziej kojarzy się z kuchnią śródziemnomorską. Jest niskokaloryczny. Dość ubogi w witaminy, za to stanowi cenne źródło przeciwutleniacz, minerałów i błonnika. Niektórzy widzą w nim również skuteczny afrodyzjak, nie darmo wśród jego różnych nazw pojawia się także gruszka miłości. Znany też jako oberżyna, jajko krzewiaste i bakman. Trudno znaleźć jakiś wspólny wzór na niego w różnych językach; po włosku to melanzane, po angielsku eggplant, po hiszpańsku berenjena, po francusku aubergine.

 

Pierwszy problem, przed którym stają początkujący miłośnicy bakłażana: solić czy nie solić na wstępie? Posolenie plastrów bakłażana sprawia, że po mniej więcej 20-30 minutach puszcza on sok, a wraz z nim z bakłażana wydostaje się cała nielubiana goryczka. Przed smażeniem trzeba takie płaty osuszyć papierowym ręcznikiem. Większość osób stosuje tę metodę, są jednak i tacy, którzy z niej rezygnują, nie obawiając się goryczki, która zresztą jest nieco demonizowana. Jeśli planujemy do bakłażanów dodać różne inne składniki, a na dodatek zamiast smażyć, będziemy potrawę dusić lub piec, to nie trzeba się tak bardzo obawiać gorzkiego smaku. Szczególnie w przypadku małych oberżyn. Drugi problem to zamiłowanie bakłażana do pochłaniania tłuszczu. Wydaje się, że jest on w stanie wciągnąć w siebie każdą ilość oliwy lub oleju, dlatego trzeba bardzo ostrożnie dodawać tłuszcz na patelnię. Dobrze się sprawdza grillowany, duszony, pieczony, jeśli smażony, to szybko. Bakłażana nie obieramy ze skórki, jest nie tylko piękna, ale ma w sobie cenne składników, poza tym sprawia, że wewnętrzna część nie rozgotuje się na miazgę.

 

Do bakłażanów świetnie pasują pomidory, papryka, a także zioła i czosnek. Świetnie sprawdza się w różnych zapiekankach bogatych w smaki i składniki. Można go przygotowywać w plastrach lub krojony w kostkę, faszerowany lub zwijany w roladki. Do najsłynniejszych dań z udziałem bakłażana należą: musaka, spaghetti alla norma, ratatouille, melanzane alla parmigiana czy involtini z bakłażana.

OCEŃ WPIS

5.0
liczba głosów: 0
BRAK WPISÓW

DODAJ KOMENTARZ